MUHİDDİNOV QƏDİR VAXTO oğlu

“İTKİN OLMAK ONUN AİLƏSİ ÜÇÜN OLDUQCA AĞIRDIR.”

Muhiddinov Qədir Vaxto oğlu 31 yanvar 1974-cü ildə Sabirabad rayonunun Əhmədabad kəndində anadan olub. 1981-ci ildə Əhmədabad kənd orta məktəbinin 1-ci sinifinə gedib. Məktəbdə oxuduğu müddətdə öz bilik və bacarığı sayəsində müəllim və şagird kollektivinin dərin hörmətini qazanmışdı. Balaca yaşlarından etibarən rəsm çəkməyi sevərdi. Yaxşı əl qabiliyyəti var idi. O, məktəbin foesində divara rəngli boyalarla Nizaminin şəklini çəkmişdi. Müəllimləri və sinif yoldaşları bu gün də Qədiri çox gözəl xatırlayırlar. Rəsm işləri ilə yanaşı həm də yaxşı rəqs etmək qabiliyyəti olan Qədir, məktəbdə fəaliyyət göstərən “Türk” folklor rəqs ansambılının fəal üzvü idi. 1990-1991-ci illərdə Bakı şəhərində keçirilən II və III Xalq Yaradıcılığı Folklor festivalının qalibi olmuşdu. Orta məktəbi 1991-ci ildə bitirib. 1991-ci ilin avqust ayından 1992-ci ilin aprel ayına kimi Sabirabad rayonunun “Avrora” kolxozunda kolxozçu işləmişdir.

1992-ci ilin may ayında Milli Ordu sıralarına həqiqi hərbi xidmətə çağırılmışdır. Xidmətə Sumqayıt şəhərində başlayın, bir müddət sonra isə Üçtəpə adlanan yerə, ordan da Xaçmaz rayonunun Nabran qəsəbəsindəki hərbi hissəyə göndərilib. Son məktubunuda burdan yazıb ki, bizi yaxın günlərdə Qarabağa döyüş bölgəsinə göndərəcəklər. Bu məktubdan sonra uzun müddət Qədirdən heç bir xəbər ala bilməyən valideynləri rayon hərbi komissarlığına müraciət edirlər. Bir müddət sonra isə məlum olur ki, Qədir Muhiddinov 1992-ci ilin oktyabr ayında torpaqlarımızın müdafiəsi üğründa gedən döyüşlərdə Fizuli bölgəsində itkin düşüb.

Bu xəbəri alan valideynləri axtarışa düşmüşlər. Axtarış zamanı məlum olmuşdur ki, Qədir, Ağdamın Çıldıran və Drambon kəndləri uğrunda gedən döyüşlərdə igidliklə vuruşmuşdur. Bunu bu bölgədən hərbi hissənin döyüşçüləri təsdiq edirlər. Son məlumatı isə Sırxavənd ətrafında gedən döyüşlərdə iştirak edənlər verib. Məlum olub ki, bir neçə əsgərlə birlikdə döyüşə girən Qədirdən heç bir xəbər yoxdur. Muhiddinov Qədirin də taleyinə itkinlik yazılıbmış. On il eyni sinifdə oxuduğu dostları Bahadur Şabanov və Nizam İsmayılov şəhid, Qədir isə itkin.

Şəhidimizin ailəsini Qədirin boya başa çatdığı Sabirabad rayonu Əhmədabad kəndində ziyarət etdik. Şəhid atası Vaxto kişi ilə görüştük:

– Qarabağ müharibəsinə gedən oğlumdan bir daha xəbər ala bilmədik. Oğlumdan xəbər çıxmadıqdan sonra isə onu axtarmaq üçün cəbhə bölgəsinə getdik. Onun xidmət etdiyi bölük bütövlükdə düşmənin mühasirəsində qaldığı xəbərini aldıq.

Şəhidimizin müəllimi olmuş Bayram Şəhriyev Qədir haqqında kifayət qədər məlumatlıdır:

– Artıq onun itkin düşməsindən 24 il keçməsinə baxmayaraq hələ də Qədirdən bir xəbər yoxdur. Qədir mən işlədiyim Əhmədabad kənd orta məktəbini bitirdi və daha sonra isə həqiqi hərbi xidmətə yollandı. Bizə gələn məlumata görə O, olduqca gözəl döyüşüb və nizam intizamlı bir əsgər olub. O məktəbdə oxuyanda çox gözəl əl işləri çəkirdi. Məktəbin foesində Nizami Gəncəvinin əsəri olan Xəmsədəki obrazların rəsmlərini divara yağlı boya ilə çəkərdi. Şəkillər o qədər canlı idi ki, oraya girəndə sanki insan özünü muzeydə hiss edirdi. Qədir dəfələrlə Respublika müsabidələrində iştirak etmişdi.

İtkin olmaq Qədirin ailəsi üçün olduqca ağırdır. Heç olmasa məzarı olsaydı bu onun ailəsi üçün təsəlli olardı. Onun cəsədini tapa bilmədikləri üçün hələ də ailəsi bir ümidlə yaşayır. İnsan balaca bir əşyasını itirəndə dilxor olur, harda qalsın ki, bütün müəllimlərin və kənd əhlinin sevimlisi olan Qədirin itkin düşməsi! Ailəsinə səbr diləyirəm.

 Allah bütün şəhidlərimizə rəhmət etsin.

MUHIDDINOV QADIR VAKHTO oghlu

“HIS MISSING HAS BEEN VERY HARD ON HIS FAMILY.”

Muhiddinov QADIR Vakhto oglu was born on January 31, 1974 in Ahmedabad village of Sabirabad region. In 1981, he went to the 1st grade of Ahmedabad village secondary school. During his studies at the school,for his knowledge and skills, he gained the deep respect of the teachers and students. He loved to draw from a young age. He had good hand skills. He painted Nizami’s picture on the wall in the school foyer. Teachers and classmates still remember QADIR very well today. In addition to his painting works, QADIR, who also had the ability to dance well, was an active member of the “Turkish” folklore dance ensemble operating at the school. In 1990-1991, he won the 2nd and 3rd rank People’s Creativity Folklore Festival held in Baku. He graduated from high school in 1991. From August 1991 to April 1992, he worked as a collective farmer in the “Avrora” collective farm of Sabirabad district.

In May 1992, he was called to active military service in the ranks of the National Army. He began his service in the city of Sumgayit, and after a while he was sent to a place called Uchtepe, and from there to a military unit in the Nabran settlement of Khachmaz district. In his last letter, he wrote from here that we will be sent to the war zone in Karabakh in the near future. After this letter, his parents, who could not hear from QADIR for a long time, applied to the district military commissariat. After some time, it became known that QADIR Muhiddinov went missing in Fizuli region in October 1992 during the battles for the defense of our lands.

His parents, who received this news, started searching. During the search, it was revealed that QADIR fought bravely in the battles for the villages of Childiran and Drambon in Aghdam. This is confirmed by the fighters of the military unit from this region. The latest information was given by those who took part in the battles around Sirkhavand. It turned out that there is no news of QADIR, who went into battle with several soldiers. The fate of Muhiddinov QADIR was also marked as missing. Bahadur Shabanov and Nizam Ismayilov, who studied in the same class for ten years, are martyred, while QADIR is missing.

We visited the family of our martyr in Ahmedabad village of Sabirabad district where QADIR died. We met with the martyr’s father Vakhto man:

– We never heard from my son, who went to the Karabakh war. After we didn’t hear from my son, we went to the front line to look for him. We received the news that the unit in which he served was surrounded by the enemy as a whole.

Bayram Shahriyev, who was the teacher of our martyr, knows enough about QADIR:

– Even though 24 years have passed since his disappearance, there is still no news about QADIR. QADIR graduated from Ahmedabad village high school, where I worked, and then went into active military service. According to the information that has come to us, he fought very well and was a well-disciplined soldier. When he studied at school, he used to draw very beautiful handicrafts. In the foyer of the school, he used to paint the paintings of Nizami Ganjavi’s Khamsa on the wall with oil paints. The pictures were so vivid that when you entered it, you felt like you were in a museum. QADIR participated in the Republican contests many times.

Being missing is very hard for QADIR’s family. At least it would be a consolation for his family if he had a grave. Since they could not find his body, his family still lives with hope. When a person loses a small thing, he is heartbroken, let alone the disappearance of QADIR, who is the favorite of all the teachers and the villagers! I wish patience to his family.

 May God have mercy on all our martyrs.

Мухиддинов Гадир ВАХТО оглы

“ДЛЯ ЕГО СЕМЬИ ДОВОЛЬНО ТЯЖЕЛО БЫТЬ ПРОПАВШИ БЕЗ ВЕСТИ.”

Мухиддинов Гадир Вахто оглы родился 31 января 1974 года в селе Ахмедабад Сабирабадского района. В 1981 году пошел в 1 класс средней школы села Ахмедабад. Во время учебы в школе он заслужил глубокое уважение учителей и учеников благодаря своим знаниям и навыкам. С ранних лет он любил рисовать. У него были хорошие навыки рук. Он нарисовал ордер цветными красками на стене в фойе школы. Учителя и Одноклассники до сих пор очень хорошо помнят прошлое. Гадир, который помимо рисования также умел хорошо танцевать, был активным участником фольклорного танцевального ансамбля “Тюрк”, действовавшего в школе. В 1990-1991 годах был победителем II и III фольклорных фестивалей народного творчества в Баку. Окончил среднюю школу в 1991 году. С августа 1991 года по апрель 1992 года работал колхозником в колхозе “Аврора” Сабирабадского района.

В мае 1992 года он был призван на действительную военную службу в национальную армию. Службу начал в городе Сумгаит, а через некоторое время был направлен в местечко Учтепе, а оттуда в воинскую часть в поселке набран Хачмазского района. В своем последнем письме Бердан написал, что в ближайшие дни нас отправят на карабахское поле боя. После этого письма ее родители, долгое время не получавшие от нее никаких известий, обращаются в районный военный комиссариат. Спустя некоторое время стало известно, что Гадир Мухиддинов пропал без вести в октябре 1992 года в Физулинском районе в боях за оборону наших земель.

Получив эту новость, ее родители были объявлены в розыск. В ходе обысков выяснилось, что Гадир мужественно сражался в боях за Агдамские села Чылдыран и Драмбон. Это подтверждают бойцы воинской части из этого региона. Последнюю информацию предоставили участники боев вокруг Сирхавенда. Оказалось, что нет никаких известий от Гадира, который вступил в бой вместе с несколькими солдатами. На судьбу Мухиддинова Гадира также выпала потеря. Его друзья Бахадур Шабанов и Низам Исмаилов, с которыми он учился в одном классе десять лет, погибли, а Гадир пропал без вести.

Мы посетили семью нашего шехида в селе Ахмедабад Сабирабадского района, где он и вырос. Мы встретились с отцом шехида Вахто:

– Мы не могли больше слышать от моего сына, который пошел на карабахскую войну. Однако после того, как о сыне ничего не было известно, мы отправились на передовую, чтобы найти его. Мы получили известие, что дивизия, в которой он служил, в целом оказалась в окружении врага.

Байрам Шахриев, который был учителем нашего шехида, достаточно хорошо осведомлен о Гадире:

– До сих пор нет достоверных новостей, несмотря на то, что с момента его исчезновения прошло 24 года. Гадир окончил Ахмедабадскую сельскую среднюю школу, где я работал, а затем поступил на действительную военную службу. Судя по дошедшей до нас информации, он сражался довольно красиво и был дисциплинированным солдатом. Когда он учился в этой школе, он рисовал очень красивые изделия ручной работы. В Фесе школы он рисовал масляной краской на стене картины с изображением Хамсе, работы Низами Гянджеви. Фотографии были настолько яркими, что, войдя туда, казалось, что человек чувствует себя в музее. Гадир неоднократно принимал участие в республиканских конкурсах.

Для семьи Гадира быть пропавшим без вести довольно тяжело. По крайней мере, это было бы утешением для его семьи, если бы у него была могила. Поскольку они не могут найти его тело, его семья все еще живет надеждой. Когда человек теряет маленький предмет, он становится озорным, куда бы он ни пошел, исчезновение Древнего, любимого всеми учителями и жителями деревни! Желаю его семье терпения.

 Да помилует Аллах всех наших шехидов!